و هزینه‌های غیرضروری دولت را متوقف کند، این کاهش، علاوه بر صرفه‌جویی مالی، می‌تواند فشار بر شبکه توزیع سوخت و ذخایر استراتژیک را نیز کاهش دهد.

از منظر اقتصادی هم، توزیع گازوئیل رایگان مزایای پنهانی دارد، نرخ رسمی ۳۰۰ تومان در هر لیتر در حالی که هزینه واقعی توزیع حدود ۶۰۰ تومان است، نشان می‌دهد که حتی بدون دریافت پول توسط مصرف‌کننده، دولت کمتر متحمل ضرر می‌شود تا زمانی که سوخت را با واسطه یا به قیمت مصوب عرضه کند؛ در واقع این شیوه همچنین فاصله بین قیمت سوخت و بازار آزاد را کاهش می‌دهد، که انگیزه قاچاق سوخت را به شدت کم می‌کند و منابع ملی را محافظت می‌نماید.

از سویی دیگر ورود بخش خصوصی برای عرضه بنزین سوپر نیز مکمل این سیاست است، با ایجاد رقابت واقعی در بازار، قیمت‌ها شفاف شده و حاشیه سود بخش خصوصی کنترل می‌شود. همزمان، مردم با مشاهده تفاوت ارزش سوخت معمولی و سوخت با کیفیت، به رفتار مصرفی خود بازبینی می‌کنند و بهینه‌سازی مصرف به شکل طبیعی رخ می‌دهد.

عباس کاظمی، مدیرعامل پیشین شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، نیز در مصاحبه‌ای به این نکته اشاره داشته که که توزیع هوشمندانه گازوئیل همراه با واقعی شدن نرخ‌ها، می‌تواند بهره‌وری سیستم انرژی کشور را افزایش دهد.

در نهایت، به نظر می‌رسد گازوئیل رایگان، به جای اینکه یک هزینه صرف باشد میتواند ابزاری استراتژیک برای مدیریت بهینه منابع انرژی و کاهش فشار بر بودجه دولت محسوب شود و این رویکرد، اگر به همراه سیاست‌های قیمت‌گذاری واقعی و مدیریت مصرف در بخش اداری اجرا شود، می‌تواند به تقویت اقتصاد ملی و ایجاد عدالت در مصرف انرژی بین بخش‌های مختلف جامعه منجر شود.