به گزارش انرژی ها، او آن زمان وعده داد که «رسیدگی به نیروی انسانی» را به عنوان اولویت کاری خود معرفی کند.

اما اکنون، با گذشت بیش از یک دهه، او از این سمت کنار رفته و به عنوان مدیر کنترل تولید و انرژی گروه باختر منصوب شده است. این انتقال به وضوح نشان‌دهنده یک چرخه تکراری از مدیریتی است که می‌تواند تحت عنوان «تغییرات بدون تغییر» توصیف شود.

اولادی در زمان تصدی‌اش، با وعده‌های بزرگ و ادعای توانمندی در زمینه مدیریت و توسعه نیروی انسانی، نفسی تازه به پتروشیمی کاویان دمید. اما واقعیت‌های موجود در این صنعت نشان‌دهنده ناکامی‌های بزرگ در پیشبرد این اهداف است.

کارمندانی که پس از ۱۵ سال کار مستمر به مشکلات جدی نظیر پایین بودن حقوق و مشکلات رفت و آمد گرفتار بودند، به خوبی می‌دانند که وعده‌های اولادی تنها در حد حرف باقی ماند.

نشست‌های مدیریتی و برنامه‌ریزی‌های ظاهری همچون «سه‌شنبه‌های استراتژیک» که به جای آینده‌نگری و تغییرات بنیادین، صرفاً توجیهاتی برای وضعیت موجود و تداوم خط مشی‌های ناکارآمد بوده‌اند، عملاً منجر به گسست بین مدیریت و کارکنان شده است. این شکاف، نه تنها باعث بروز شکایات و نارضایتی در بین پرسنل گردید، بلکه موجب محرومیت پتروشیمی کاویان از سرمایه انسانی باارزشش نیز شده است.

اکنون با انتصاب مجدد رمضان اولادی به عنوان مدیر کنترل تولید و انرژی گروه باختر، سوالات بسیاری مطرح می‌شود. آیا انتخاب مجدد یک مدیر که سابقه‌ای از ناکامی در رسیدگی به مهمترین نیازهای انسانی در صنعت پتروشیمی دارد، نشان‌دهنده ادامه‌ی رویکردهای شکست‌خورده مدیریتی است؟

مدیری با بیش از یک دهه تجربه در صنعت پتروشیمی، باید به درسی از شکست‌ها و ناکامی‌ها پرداخته و رویکردی جامع‌تر و متعادل‌تر به مسائل انسانی و توسعه منابع انسانی اتخاذ کند. خوشبختانه، در دنیای امروزی، باید به سمت مدیریتی پاسخگو، تعامل‌گرا و با قابلیت شنیدن صدای کارکنان سوق پیدا کنیم.

همچنین بی‌توجهی به بحران‌ها و نارضایتی‌های موجود در یکی از بزرگترین پلنت‌های الفینی کشور وعدم اصلاحات لازم در حوزه نیروی انسانی، زنگ خطری برای آینده پتروشیمی کاویان و سایر شرکت‌های وابسته است. امید می‌رود که کارنامه این مدیر جدید، نه تنها به شناسایی ناکامی‌ها پرداخته بلکه به عنوان یک محرک برای بهبود روابط و تعاملات در سطح شرکت و کارکنان عمل کند.

انتظارات از رمضان اولادی به عنوان مدیری صاحب‌سبک بسیار بالاست. او باید اقداماتی اساسی در جهت بهبود نیروی انسانی و برندسازی معتبر که شایسته یک صنعت قدرتمند است، انجام دهد. آیا او قادر است از تجربیات گذشته خود بهره برده و تحولی واقعی در ساختار مدیریتی و انسانی گروه باختر ایجاد کند یا این نیز تنها یک صفحه جدید از کتابی است که گویی هیچگاه از ناکامی‌ها درس نمی‌گیرد؟

در نهایت، در حالی که رمضان اولادی بار دیگر به عرصه مدیریت بازگشته است، چالش‌هایی جدی به انتظار او نشسته‌اند. انتظار می‌رود که او با بهره‌گیری از تجربیات گذشته خود، نه تنها در صحنه تولید و انرژی بلکه در تعامل و ارتباط با کارکنان، رویکردی جدید و تحول‌گرا اتخاذ کند. در غیر این صورت، می‌توان پیش‌بینی کرد که این انتصاب نیز به مانند موارد قبلی، حاصل چندان متفاوتی نخواهد داشت و داستان ناامیدی و بی‌توجهی به نیازهای انسانی همچنان ادامه خواهد یافت.