این مگاپروژه فراملی بر حسب برنامه ریزی‌های انجام شده، قرار شد در مدت ۵ سال فاز اول آن با اجرای طرح الفین به بهره برداری برسد.

این در صورتی است که با گذشت بیش از ۱۲ سال این پروژه کمتر از ۱۸ درصد پیشرفت دارد.

(مگاپروژه پتروشیمی کیان) که در راستای سیاست‌های راهبردی رهبری فرزانه انقلاب در اجرای قانون «حمایت از صنایع پایین دستی نفت و میعانات گازی با استفاده از سرمایه مردمی» یا قانون «پتروپالایشگاهها» در برنامه توسعه‌ای صنعت پتروشیمی قرار گرفته است.

با این اهمیت و راهبرد، چرا پروژه پتروشیمی کیان پس از ۱۲ سال کمتر از ۱۸ درصد پیشرفت داشته است؟

بالغ بر ۲۴۰ میلیون یورو از سرمایه‌های بازنشستگان وزارت دفاع و پشتیبانی و آموزش و پرورش در این پروژه هزینه شده است که تا کنون هیچ عایده و حاصله‌ای برای بازنشستگان نداشته و نخواهد داشت و حتی برای بازگشت اصل سرمایه‌های بازنشستگان عزیز در این پروژه هم تصوری نمی‌شود.

با این توضیح سرمایه‌های بازنشستگان این دو وزارتخانه در این ۱۲ سال فقط از محل این پروژه «مگاپروژه پتروشیمی کیان» به چه میزان خسارت دیده اند؟

پاسخگوی خسارت به سرمایه‌های بازنشستگان این دو وزارتخانه چه کسی یا کسانی هستند؟

این در صورتی است که بخش از این هزینه‌ها صرف خرید کالا با ارز نیمایی شده است که به علت انجام تعهدات از سوی شرکت پیمانکاری (اویک) پرونده‌ای در دادسرای اقتصادی کشور در شرف رسیدگی می‌باشد که متاسفانه برای شفاف‌سازی و دفاع آن سهامداران محترم پترو فرهنگ و پارسیان هیچ اقدام عملی برای بازگشت اصل سرمایه ارز تعهد شده بعمل نیاوردند

یکی از مهمترین علل‌عدم توسعه و پیشرفت پروژه، رهاسازی سهامداران از تزریق اعتبارات به میران سهم مشارکت و تسهیل‌گری سهامداران برای ورود سرمایه‌گذاری بوده است تا جائیکه هلدینگ پترو فرهنگ بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد تومان نسبت به سهم مشارکت خود دیون دارد و همین ناترازی‌های سرمایه‌های مشارکتی وعدم تعیین تکلیف سهامداری این پروژه منجر به تعطیلی بسیاری از کارگاه‌های فعال برای همین درصد اندک پیشرفت و مهمتر از آن «تعدیل نیروی انسانی» شده است.

سوال این است!

چرا مدیران صندوق‌های بازنشستگی آموزش و پرورش و دفاع و پشتیبانی قبل از سرمایه‌گذاری و سهامداری در بخش‌های زیرساختی صنعت ابعاد مختلف تامین منابع تکمیل و بهره برداری پروژه را بررسی نمی‌کنند تا هم مانع هدر رفت سرمایه‌های بازنشستگان و هم پروژه‌هایی که امیدهایی در تولید و اشتغال در کشور ایجاد می‌کند را با ناکارآمدی مدیریتی مدیران هلدینگهای اقتصادی را کور و بذر نا امیدی در کشور می‌کارند؟

چرا وزرای دفاع و پشتیبانی و آموزش و پرورش در جهت حفظ منافع بازنشستگان گامی بر نمی‌دارد؟

چرا سرمایه‌های بازنشستگان عزیز با تدابیر عده‌ای از مدیران که شناختی از صنایع بزرگ چون پتروشیمی ندارند هدر رفت می‌شود؟

چرا با همه ناکارآمدی و اینکه پروژه عملا تعطیلی مطلق دارد حقوق‌های نجومی مدیران و هزینه‌های بالای اجرایی از اجاره ساختمان و پشتیبانی و… هر روز در جهت خسارت سنگین‌تر به سرمایه‌های بازنشستگان وارد می‌شود.

چرا وزرای دفاع و پشتیبانی و آموزش و پرورش در جهت تضییع حقوق بازنشستگان تکلیف این پروژه فرا ملی را روشن و شفاف نمی‌کنند؟

چه دستهایی پشت پرده معاملات اقتصادی است که با توجه به ورود انواع سرمایه‌گذاران برای تکمیل و بهره برداری این پروژه در طول دو سه سال اخیر هیچ تسهیل‌گری برای جذب سرمایه گذار فراهم نمی‌شود؟

چرا دستگاه‌های نظارتی برخوردهای قانونی برای عاملین ایجاد تعهدات ارزی و معطلی مگاپروژه پتروشیمی کیان بعمل نمی‌آورند؟

انتظار است دولت چهاردهم در راستای تحقق شعارهای محوری انتخاباتی و در جهت افزایش امید و جلوگیری از هدر رفت سرمایه‌های بازنشستگان و افزایش خسارت به بازنشستگان فرهنگی و نظامی و تعدیل نیرو گامهایی موثر بردارند و وزرای محترم دفاع و پشتیبانی و آموزش و پرورش ادای تکلیف کنند تا این امید اقتصادی روشن شود.

در پایان فارغ از هرگونه جهت گیری و قضاوتی، انتظار میرود شرایط پتروشیمی کیان و دیگر مجموعه‌های مشابه به گونه‌ای رقم بخورد که هم سرمایه‌های مالی و بیت المال به هدر نرود و هم سرمایه‌های انسانی از اشتغال محروم نگردند و این مهم محقق نخواهد شد مگر با نگاه عادلانه و منصفانه سهامداران و…

پیشنهاد آن است با توجه به‌عدم توانایی مدیریت سهامداران «پترو فرهنگ و پارسیان» بر این پروژه، برای تکمیل و بهره برداری آن به هلدینگهای توانمند چون خلیج فارس و یا بخش خصوصی واگذار شود.

برای خواندن دیگر یادداشت های عبدالرسول جوادی بالاجاده به این صفحه بروید.