قریب به یکسال از تشکیل دولت چهاردهم می‌گذرد و نه اینکه گره‌ای از مشکلات باز نشده است بلکه گره‌های کور دیگری هم برآن افزوده شد.

رییس جمهوری که برگ آس انتخاباتی را با برنج کیلویی چند، گوشت کیلویی چند، تخم مرغ، لبنیات، حبوبات کیلویی چند و… عملکرد اقتصادی دولت سیزدهم را به سوال برد!
حال پس از گذشت یکسال کسی از دولت چهاردهم پاسخگوی این سوال عمومی جامعه است که افزایش قیمت کالاهای اساسی نسبت به سال گذشته به چه میزان است؟

آیا رییس جمهور محترم همان سوالات عوامفریبانه انتخاباتی دولت وفاق است که گوشت، مرغ، تخم مرغ، حبوبات و لبنیات کیلویی چند را پاسخگو می‌باشد؟

آیا توانست در اوضاع اقتصادی و معیشتی مردم اثری مثبت بگذارد؟

آیا تغییری در باز کردن سفره‌های مردم داشته است یا اینکه همچنان سفره‌های مردم کوچک و کوچکتر از گذشته میشود؟

آیا هرینه‌های بسیار کمرشکن درمان، آموزش و پرورش، ورزش و تفریحات، گردشگری و خدمات حمل و نقل بار و مسافر و… را مهاری بود و یا اینکه همچنان چهارنعل در پی تاختن و افزایش است؟

جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی اسرائیل و آمریکا بر شدت فشارهای اقتصادی و معیشتی در کنار فشارهای روحی، روانی و اجتماعی جامعه افزوده است و عملا این جنگ ۱۲ روزه محلی شد برای رها کردن اوضاع اقتصادی و معیشتی مردم کشور!

بی‌تدبیری مدیریتی در دستگاه‌های اجرایی کشور بحدی شد که اصلا با واژگان مدیریت بحران در زمان جنگ فاصله بسیار داشتند.
متاسفانه تا دولت توان دارد صرفا به ایجاد یک ساختار و تشکیل سازمان، نهاد و…اقدام که هیچ اثری مدیریتی بر کشور و دستاوردی برای مردم نداشته و ندارد و آنچه سربار جامعه و کشور است هزینه‌های بالای ساختار اداری آن تحمیل می‌شود.

قطعی برق و آب در فصول مختلف با همه هشدارهایی که از دهه‌های پیشین برای بحران آب و انرژی هشدارها داده میشد توان مدیریت آنرا نداشته امروز «ناترازی انرژی» را با سرپوش گذاشتن «ناکارآمدی مدیریتی مدیران اجرایی کشور» برجسته میکنن تا شاید گذر زمان این ۴ سال مدیریت دولت چهاردهم را به سرانجام رساند.
گویی اینکه همه مدیران اجرایی در دولت چهاردهم تازه از سیاره‌ای دیگر بر زمین رسیدن و از گذشته کشور (داشته‌ها و آسیب‌ها و نارسایی ها) بی‌خبرند.

و اصلا باور ندارن که همینا هستند که بیش از ۴۵ سال بر مردم به صورت گردشی مدیریت میکنند و فقط نام دولت‌ها تغییر می‌کنند. آنچه که در عمق دریای ایران جا خشک کردن و به رسوب تبدیل شدند همین مدیران هستند.

این چه نوع مدیریت کشور است که با همه منابع آبی باز قطعی آب داریم و با این همه تولید برق هنوز قطعی مستمر برق زندگی و کاسبی مردم را بحران تبدیل کرد.

هنوز شعار وزیر نیرو فراموش نشده است که در تابستان ۱۴۰۴ قطعی برق نخواهیم داشت و در مقابل کلامش این همه قطعی برق و آب آنهم در بسیاری از جاها روزانه چند بار بر مردم تحمیل می‌شود. و در برابر این قطعی‌ها آنچه که رنگین است صفحات قبوض آب، برق، گاز، تلفن و اینترنت است که رو به افرایش است.

بازار دلالی گرم و گرم است در فصل برنج قیمت‌ها را به کیلویی ۳۰۰ هزار تومان رساندند و عده‌ای از مسئولان فقط کارشان شده دادند امتیاز به دلالان اقتصادی برای مجوز واردات کالاهایی که در ایران تولید می‌شود آنهم درست در زمان برداشت محصولات و احتکار کردن و گران کردن بوقت نیاز جامعه و تزریق چکه‌ای در توزیع محصولات استراتژیک و اساسی خانوارها که الحمدالله کسی را یارای مقابله با دلالان اقتصادی کشور نیست و عملا آن‌ها هستند که بر کشور مدیریت میکنند!

اینترنت که دولت پس از بحران جنگ بر خرخره آن نشسته و حداقلی تنفس خروج آن برای مردم رسیده است تا جائیکه سکوهای داخلی را هم توان رصد کردن نیست و بجای آن افزایش سرمسام‌آور خدمات اینترنت است که مردم را رنجی مضاعف می‌دهد.

سیاست‌های عجیب و غریب دولت چهاردهم در رفع مشکلات قطعی آب و برق و پیشنهاد سفر و هفته تعطیلی تابستان نشان از عمق ناکارآمدی مدیریتی مدیران اجرایی دارد.
آن‌هاییکه نمی‌دانند هر کجای این کشور باشند همین انرژی (برق، گاز، آب) مصرف می‌شود
هزینه‌های بالا و گزاف سفر را نادیده می‌پندارند که دهک‌های پایین و متوسط جامعه را توان سفر می‌باید یا دوباره نگاه ویژه دولت به ۴ درصد متمکن جامعه دارد
همه اینها و بسیاری از ناگفته‌ها و نادیده‌ها نشان و حکایت از آن دارد که کشور را کاملاً رها کردند و سرگرم بازی‌های سیاسی شدند.

پس شعارهای انتخاباتی دولت چی شد؟

به قلم عبدالرسول جوادی بالاجاده