هرچند مدیرعامل این مجموعه، محمدرضا کریمی، در سخنانی به کیفیت رقابتی محصولات، برنامه‌ریزی بلندمدت، و درآمدزایی در دوران تحریم اشاره کرد، اما نکته‌ای که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد، شیوه گزینشی دعوت خبرنگاران به این تور است.
در شرایطی که پتروشیمی‌ها به‌عنوان بنگاه‌های شبه‌دولتی، بخش عمده‌ای از منابع کشور را مصرف و سودهای کلان را جذب می‌کنند، پاسخ‌گویی شفاف به افکار عمومی یک ضرورت است، نه یک انتخاب. محدود کردن این بازدید به خبرنگاران خاص، آن هم بدون اعلام عمومی یا دعوت از رسانه‌های مستقل و منتقد، این شائبه را تقویت می‌کند که مدیریت مجموعه تمایلی به شنیدن یا پاسخ به سوالات جدی و انتقادی ندارد.
روزنامه‌نگاری و خبرنگار آزاد زمانی معنا می‌یابد که رسانه‌ها بتوانند بدون سانسور و گزینش، از نزدیک شاهد واقعیت‌های صنعت باشند، نه آنچه برایشان آماده‌سازی شده است. اگر پتروشیمی اروند به کیفیت محصولات و سودآوری‌اش مطمئن است، چرا این اطمینان را در فضای باز رسانه‌ای به چالش نمی‌کشد؟ آیا صنعت پتروشیمی، که همواره بر نقش کلیدی خود در اقتصاد ایران تأکید دارد، نباید الگویی از شفافیت و پاسخ‌گویی باشد؟
در نهایت، اگر قرار است بازدیدهای خبری صرفاً به ابزاری برای نمایش تبلیغاتی بدل شوند، نه تنها اعتماد عمومی آسیب می‌بیند، بلکه خود صنعت هم از نقد سازنده و اصلاح درونی محروم خواهد ماند.